#ETH# #BTC#

Gece on üç dakika on.

Hesap bakiyesi sütununda imleç soğukça yanıp sönüyor: 103,571.23元. İki ay, yüz bin ile başlayarak, zirve döneminde neredeyse üç milyon olan sermaye, bu iki fırtına gibi piyasa hareketinde buharlaşmış gibi, sanki hiç var olmamış gibi.

Parmaklarım bilinçsizce masaya vuruyor, kahve çoktan soğudu. O uykusuz geceler, kalbinin hızlandığı anlar, piyasa tahminimi doğru yaptığımı düşündüğüm o parlak anlar, şimdi keskin bir alay haline dönüşerek sinirlerimi acıtıyor.

Bir zamanlar, ticaretin kutsal kâsesine dokunduğumu sanıyordum. Gece yarısı K çizgi biçimlerini inceliyor, sabahın erken saatlerinde dış piyasa hareketlerine odaklanıyordum, günde ortalama beş saatten az uyuyordum. Hesapta rakamlar yedi haneli rakamlara fırladığında, adrenalinin getirdiği haz bana kendimi göklerin bir çocuğu gibi hissettiriyordu. Sekiz haneli rakamlara ulaşmak an meselesiydi, hatta kazanılan zenginliği nasıl keyifle harcayacağımı planlamaya bile başlamıştım.

Pazar bana bu üç milyon değerindeki dersi verene kadar.

İlk düşüş geldiğinde, bunun normal bir düzeltme olduğunu düşündüm ve maliyeti dengelemek için iki kat bahis yaptım. İkinci dalga çöküş geldiğinde, stop-loss seviyesi kağıt gibi delindi, kazançlarımın kaybolmasını izlerken, ana sermayem eriyip gitti, ama sanki bir büyüyle donmuşum gibi herhangi bir işlem yapamadım. O çaresizlik hissi, boğulmakta olan birinin kurtarma botunun yavaşça uzaklaştığını izlemesi gibi.

"Pazar acımasız" bu dört kelime, önceden soyut bir kavramken, artık kemiğin derinliklerine kazınmış bir deneyim haline geldi. Bu bir kumarhane değil, bir otomatik para çekme makinesi de değil; bu devasa bir kaos sistemidir, sürekli denge ile dengesizlik arasında sallanır ve hiç kimsenin beklentilerine veya taleplerine aldırmaz.

Son iki ayın işlem kayıtlarına geri dönüp baktığımda, başarıların daha çok trendin hediyesinden kaynaklandığını, kişisel yetenekten ziyade olduğunu fark ettim. Boğa piyasasında, herkes kendini bir dahi sanmaya kolayca kapılabiliyor. Ancak dalga döndüğünde, çıplak yüzücüler saklanacak yer bulamaz.

En çok pişmanlık veren şey kayıptan ziyade, süreçte yavaş yavaş terk edilen ilkeler: kendi zararı durdurma noktasına aşırı güvenmek, körü körüne kaldıraç oranını artırmak, açgözlülüğün gözleri karartması ve şansı güç olarak yanlış değerlendirmek. Ticaret disiplinine her karşı gelme, piyasa tarafından sessizce kaydedilir ve sonunda bana tek seferde ödetilir.

Bu başarısızlık bana gerçekten şunu anlama fırsatı verdi: Ticaretin özü tahmin etmek değil, başa çıkmaktır. Mükemmeli aramak değil, her zaman riski yönetmektir. Zeki olduğunu göstermek değil, aptalca disipline sadık kalmaktır. Belki de gerçekten yetenekli trader, refah içinde en fazla karı kazanan değil, zorluklar içinde en uzun süre hayatta kalabilendir.

Ticaret yazılımını kapat, iyi düşün ve tekrar gözden geçir.

#币圈趣事分享#