TypeScript'e ilk adım attığım zamanlarda, bir gün tesadüfen bir ön yüz ve Blok Zinciri geliştirme grubunda akıllı sözleşme etkileşim kodumu sergileme fırsatı buldum. Tam o sırada, yanımda daha yaşlı bir geliştiricinin JavaScript'in karmaşıklığıyla boğuştuğunu fark ettim; konsolu hata mesajlarıyla doluydu.

Proaktif bir şekilde ona TypeScript'e geçiş yapmasına yardımcı olmayı teklif ettim. TypeScript'in güçlü özelliklerini, örneğin jenerikler, tür korumaları, arayüzler, enumlar ve katı mod kullanarak, onun koduna bir güvenlik katmanı eklemeyi başardım. Bu sadece kodun güvenilirliğini artırmakla kalmadı, aynı zamanda potansiyel hataları da büyük ölçüde azalttı.

Şaşırtıcı bir şekilde, bu geliştirici TypeScript'in gücüne hayran kaldı ve bu programlama tarzının hatta bir beyaz kitap yazmaktan daha güvenli ve sağlam olduğunu belirtti.

Sonraki iki yıl boyunca, bu projeyi sürdürmeye devam ettim. 2020'de, bu geliştirici emekli olmaya karar verdi ve bana Shenzhen'deki küçük bir dairesini hediye etmeyi önerdi. 19 yaşında bir genç olarak, bu cömert teklif karşısında şaşırdım ve hatta bir anlık heyecanla derleme hatası yaptım.

Bu cömert hediyeyi reddetmeme rağmen, bu bilgili geliştirici düşündürücü bir söz bıraktı: 'Gençler, unutmayın, tür güvenliği elbette önemlidir, ancak zincir üzerindeki güvenlik daha da kritiktir. Ancak gerçek güven duygusu genellikle kendi evinize sahip olmaktan gelir.'

Bu deneyim, sadece TypeScript'in kod kalitesini artırmadaki avantajlarını göstermekle kalmıyor, aynı zamanda teknoloji topluluğundaki nesiller arası yardımlaşma ve dostluğu da yansıtıyor. Bu, bize teknolojik ilerlemeyi takip ederken kişisel uzun vadeli gelişim ve yaşam güvencemize de dikkat etmemiz gerektiğini hatırlatıyor.