Yapay zeka ile yaratımın sınırları hızla genişliyor, generatif modellerin yeteneklerinin uygulama inşası, mantıksal düzenleme, çok modlu işbirliği ve otomatik yürütmeye uzandığını görüyoruz. Daha önce mühendislerin manuel olarak işlemesi gereken birçok süreç, örneğin araç çağrıları, eklenti entegrasyonu, veri işleme, model çıkarımı ve durum yönetimi, artık daha yüksek düzeydeki yapay zeka mimarilerine entegre edilmeye başlandı. Yaratım eylemi giderek tek seferlik "içerik üretimi" olmaktan, model, Agent ve araç zincirinin birlikte gerçekleştirdiği "mühendislik yaratım süreci"ne dönüşüyor.

Bu değişim belirgin bir eğilimi beraberinde getiriyor: AI tarafından üretilen içerikler "sonuç" olmaktan "uygulama" haline dönüşüyor, "tek dosya" olmaktan birden fazla dosya, script, Prompt, yapılandırma dosyası, eklentiler ve mantıksal modüllerin bir araya geldiği sistematik bir yapıya evriliyor. Geleneksel üretim araçları (örneğin ChatGPT, Midjourney, Runway) yaratımın başlangıç noktasını sağlarken, arka plandaki mühendislik yapısını destekleyemiyor - çoklu dosya yönetimi, uygulama mantığı, izinler ve depolama, işbirliği ve Remix, zincir üzeri entegrasyon ve varlıklaştırma gibi daha karmaşık aşamaları içeren.

Ve AI'nın içerik üretimine katılım derinliği arttıkça, yaratım süreci kendisi bir varlık haline geliyor. Kod, Prompt, model ince ayar sürümleri, eklenti mantığı, çağrı yolları, iş akışı yapısı gibi, daha önce gizli "üretim adımları" olarak kabul edilen bu unsurlar artık yeniden kullanılabilir, birleştirilebilir, iş birliği yapılabilir ve değer taşıyabilecek içerik birimleri haline geldi.

Bu bağlamda, CodexField bir set inşa ediyor.