İşte bu hafta açıklanan ekonomik verilerden çiğnenmeye değer bir şey.

Yani büyük gümrük vergisi hamlesinin iki amacının olması gerekiyordu, değil mi? İlk olarak, yerel endüstrileri korumak için yurtiçinde ithalat fiyatlarını yükseltmek. İkinci olarak, yabancı ihracatçıları o kadar zorlamak ki, kendi üzerlerine gelen gümrük vergisi yükünün bir kısmını kendi üstlenmek zorunda kalacaklar—temelde onları sınırda "yemek" zorunda bırakmak.

Ama işin ilginç yanı şu ki: ABD ithalat fiyatları aslında sınırda yükseldi. Bu... tam olarak planlanan şey değildi. Tüm strateji, yabancı tedarikçilerin Amerikan pazarında rekabetçi kalmak için fiyatlarını düşürecekleri varsayımına dayanıyordu. Oysa, fiyatlar, mallar ABD topraklarına girmeden önce tıkandı.

Gümrük vergisi stratejisinin ilk kısmı, yani iç ithalat maliyetlerinin artması, beklendiği gibi işe yaradı—yurtiçi ithalat maliyetleri yükseldi. Ama ikinci kısım? İşte burada teori ve gerçeklik ayrışmaya başladı. İhracatçıların, pazar payını korumak için kar marjı kayıplarını yutacakları varsayımı, politika tasarımcılarının beklediği gibi olmadı.

Bu durumun küresel tedarik zincirleri ve satın alma gücü üzerinde nasıl bir etki yaratacağını izlemek önemli olacak.