#特朗普撤销农业产品关税 Şu anki ben, 37 yaşındayım, altı yıl önce Dalian'dan Hangzhou'ya geldim.

Nehir manzaralı yüksek katlı bir evde yaşıyorum, üzerime kayıtlı üç adet mülküm var—biri kendim oturmak için, ikisi ise ebeveynlerime emeklilik geliri olarak. Garajda ise üç yıl gözümü diktiğim, sonunda almaya karar verdiğim araba duruyor.

Dışarıdan bakınca parlak bir hayat mı? Belki öyle. Ama bu altı yıl boyunca kripto para piyasasında çalkalanırken, her adımımın bir cambaz ipi üzerinde yürümek gibi olduğunu yalnızca ben biliyorum.

Piyasaya ilk girdiğimde aklımda sadece “aniden zengin olup kaderimi değiştirmek” vardı. Gündüz işimle uğraşıp, gece saatlerce K-line grafiğine bakıyordum, gözlerim kuruyup acısa da uyumaya kıyamıyordum.

Sayısız popüler coin’i kovaladım, çok sağlam görünen projelerin kaçışına şahit oldum, büyük düşüşlerde sabaha kadar hesabımdaki rakamlara boş boş baktım. Çöktüğüm anlarda çıkmayı düşündüğüm olmadı mı? Oldu elbet. Ama bu piyasanın en büyük tuzağı şu ki—henüz çıkmadığın sürece, her zaman bir sonraki büyük dönüşü bekleme umudun olur.

2019’daki o derin düzeltmede hesabım yarı yarıya eridi. 2020’de pandemi patladığında çevremdekiler zararı kesip çıkmamı önerdi, ben ise dişimi sıktım ve dayandım. 2021 boğa piyasası başladığında ilk kez “trend geldiğinde para seni bulur” sözünün ne demek olduğunu anladım.

Ama parayı kazandın diye iş bitiyor mu sanıyorsun?

Tam tersi, serveti korumak onu kazanmaktan yüz kat daha zor. Piyasa yükselirken herkes kendini deha trader sanır, ama işler tersine dönünce herkesin gerçek yüzü ortaya çıkar. Ben de piyasadan defalarca ders yedikten sonra, bugünkü işlem disiplinimi kazandım:

Pozisyonlarda her zaman pay bırak, tüm varlığını tek bir yöne yatırma;
Fiyatlar tepeye çıktığında açgözlülüğünü dizginle, dipteyken ise paniği kontrol et;
Evde seni bekleyen ailen varsa, ölümüne riskli işlemler yapma.

Birçok kişi şu anki halimi gördüğünde, cesaretime ve risk alabilme gücüme bağlıyorum.

Aslında tam tersi—bugüne kadar “korkaklığım” sayesinde hayatta kaldım.

Ne kadar çok kazandıysam o kadar temkinli oldum, ne kadar sert düştüysem o kadar soğukkanlı kaldım, aile sorumluluğum arttıkça o kadar dikkatli olmaya başladım.

Altı yılın sonunda anladığım tek bir şey var:

Bu piyasa, hayatını ortaya koyup kumar oynayacağın bir yer değil, kendini ne kadar kontrol edebileceğinin sınandığı bir gelişim alanı. Sonunda hâlâ avlananlardan biri mi olacaksın, yoksa en sona kadar gülenlerden mi? Cevap tamamen senin elinde.