Kıdemli bir Federal Reserve yetkilisi az önce bambaşka bir bakış açısı sundu. Herkesin hissettiği bu yapay zeka ve iş kaybı endişesi var ya? Görünüşe göre bunun temelde bir tekrar olduğu ortaya çıktı—bu sefer mavi yakalılar yerine beyaz yakalılarla ilgili.

On yıllar önce üretim işçileriyle ne olduğuna bir dönüp bakın. Fabrika işleri yok oldu, bütün topluluklar boşaldı ve bir zamanlar orta sınıf hayatı garanti eden beceriler artık pek bir şey ifade etmez hale geldi. O yeniden yapılanma acımasızdı, ama ekonomi sonunda uyum sağladı. Şimdi ise tüyler ürpertici şekilde benzer bir şeyin gerçekleştiğini izliyoruz, fakat bu kez bilgi işçileri, ofis profesyonelleri ve hatta yaratıcı rolleri etkiliyor.

Fed’in buradaki bakışı pek rahatlatıcı olmasa da gerçekçi: Yapay zeka işi tamamen yok etmiyor—piyasada hangi yeteneklerin gerçekten önemli olduğunu kökten değiştiriyor. Yıllarını belirli kodlama kalıplarında ustalaşarak geçiren programcı? Kariyerini veri analizine dayandıran analist? O belirli yetenek setleri artık eskisi kadar değerli olmayabilir.

Bu dalgayı farklı kılan şey ise hızı ve kapsamı. Mavi yakalıların yerinden edilmesi on yıllara yayılmıştı. Bu değişim ise yıllara, hatta bazı sektörler için aylara sıkışıyor. Ve önceki teknolojik değişimlerin esasen manuel işleri etkilediği yerlerde, yapay zeka bilişsel işleri hedef alıyor—tam da bütün bir nesle yeniden eğitim almaları söylenen iş türleri.

Alt mesaj ise şu: uyum sağlamak artık isteğe bağlı değil. Sahip olduğunuz teknik uzmanlık her neyse, kendinize yarattığınız niş alan her ne olursa olsun—güncel kalmak, bu becerilerin hâlâ piyasada geçerli olup olmadığını sürekli yeniden değerlendirmek anlamına geliyor. Bu rahatsız edici olabilir, ama bugünkü yapay zeka sarsıntısıyla dünün otomasyon dalgası arasındaki paralelliği inkâr etmek geçişi daha kolaylaştırmayacak.