Birden önceki zombi filmlerini hatırladım, izledikten sonra içimde bir ateş yanıyordu, zombiler olmak ne güzel! Sadece yiyip içip işimizi bitiriyoruz! Ben zombi oynamak istiyorum, önce annemi korkutayım, bakalım korkacak mı!

O gün hafta sonu, annem dışarıya mahjong oynamaya gitti, fırsatım geldi.
Annemin makyaj çantasını karıştırdım, fondöteni yüzüme kalın bir şekilde sürdüm, sonra rujla yüzüme yaralar çizmeye başladım, yanak pudrasını suyla karıştırıp kan gibi yapıp yüzüme sürdüm.
Sonra bilgisayarı açıp zombi filmleri arayın, en son zombi yürüyüşünü gözden geçirin.

Tahmin ediyorum zaman neredeyse geldi, pencereden aşağı bakıyorum, annemin bir an önce geri dönmesini bekliyorum!

Annem sonunda döndü.
Kapı açılır açılmaz, hemen moduma girdim, evin koridorundan başlayarak kapıya doğru yürümeye başladım, yürürken bir yandan da bağırıyordum 🌚

Anneme bir çanta kafama vurdu, beni sersemletti, ben hiçbir şey anlamadım, annemden iki tokat daha yedim.

Kendimi kaybettim: "Anne vurma, benim işte 😭"

Ama annem hiç dinlemiyor, beni lanetlendiğime inanıyor, beni atalarımın ruhuna doğru sürüklüyor.

"Atalarım yardım et, ne tür pislik olursa olsun hemen dışarı çık!"
Sonra beni dövmeye devam et 🙃

O gün rüzgarın çok sert olduğunu hatırlıyorum, gözyaşlarımın bir değeri yoktu.
Hayatımda en kötü ağladığım zaman olmalı.

Sonunda @MemeMax_Fi ile bir anons yapalım.
Sanırım sıralamadan düşmek üzereyim, o zaman zombilerden daha fazla ağlayacağımı düşünüyorum. 😭