Neden sürekli dipten almaya çalışıyoruz, kendimize psikolojik bir dip fiyatı belirliyoruz? Sanki o fiyata gelince büyük, sağlam, elmas gibi bir dip olacakmış gibi hissediyoruz.

Şimdi almak, on binlerde tepeden alan ya da on iki binlerde zirveden girenlerden daha mı kötü?
Şimdi biraz almak, kritik seviyelerde pozisyon almak için cephaneyi saklamaya, potansiyel fırsatları da kaçırmamaya yardımcı olmaz mı?
Her düşüş ve yatay seyirde alım yapmak zaten bir tür dipten alım değil mi? Piyasalar düzensiz ve kaotik, kripto dünyasında temel analiz yok; grafiğe bakıp gözünü kapatıp girmek, direkt “hadi bakalım” demek yeterli aslında.