Henüz birisi bana ekran görüntüsü maliyetiyle ilgili soru sordu, meğer yoksul insanların sorunları böyle düşündüğünü anladım. Geçenlerde masaj yaptırdığım bir olayı hatırlattı. Her gittiğim masaj salonunda masaj terapistine çokça bahşiş veriyorum, oldukça cömertim. Bir Çinli kadın terapist çok konuşkan, başta onun çok bilgili olduğunu düşündüm ve ona sürekli iltifat ettim, ama birden şöyle dedi: "Bazı insanlar zengin gibi görünür ama iyi bir telefonu bile değiştirmeye kıyamazlar." Şok oldum, kesinlikle benim telefon kılıfımın çok eski olduğunu ima ediyordu. O zaman anladım ki yoksul insanlar sorunları böyle düşünüyor, bakış açısı gerçekten çok ilginç. Ona karşı çıktım: Telefonu değiştirmemek kesinlikle paranın olmamasından değil, esasen çok zahmetli. Masaj bittiğinde hâlâ oldukça şaşkındım, sonuçta ona oldukça fazla bahşiş vermiştim ama benim hakkında en küçük bir fikri bile yoktu, bir daha onunla masaj yaptırmadım.

Malezya'ya geldiğimde 15 eski telefon Filipinler'de kalmıştı, bakıcımın yanımda uçağa binip getirmesini istedim, her seferinde ona uçak bileti, yiyecek, konaklama, tur ve birlikte toplam 20.000 RMB'den fazla nakit verdim. Bir seferde sadece iki telefon getirebiliyordu, toplamda dört beş kez yaptı, hala birkaç iyi telefon kaldı, örneğin yeni model bir iPhone ve biraz daha pahalı olanlar, içinde pek bir veri yoktu, hepsini ona verdim. Getirdiği eski telefonlar satılsa muhtemelen 100 RMB civarında bir fiyata giderdi ve getirilen telefonların içinde temel olarak önemli veri yoktu, çoğu sadece bazı uçak resimleriyle doluydu ama benim için önemi bir yeni telefonun değerinden çok daha fazlaydı.
Tanıttığım şirket bir zamanlar bana 200.000 değerinde bir Vacheron Constantin saat ödül olarak verdi, ben de saati bir ya da iki kez taktıktan sonra başkasına verdim, çünkü benim için yaşamın nihai hedefi bir cep telefonu için değil (belki de bir kadın masaj terapisti için bu onun nihai hedefidir), ne de bir saat için değil. Yüz binlerce değerinde saat takan ve ayrıca yedi sekiz tane Rolex alan birini tanıyorum, bunların çoğu sınırlı üretim, ama o zengin biri değil, toplam varlığı sadece birkaç milyon.
Son zamanlarda şirket bana ayda 150.000 RMB'lik bir saf kız ayarladı, Japonya ve Çin'den rastgele videolar seçiyorum, 150W çok fazla değil ama yine de oldukça mutluyum, sonuçta bu benim işime bir tanıma, belki başkaları için bulunmaz bir fırsat ama ben gerçekten onunla birlikte vakit geçirecek zamanım yok, bu yüzden onu çağırmadım çünkü benim hayatımdaki nihai hedef sadece bir kız için değil, belki de yoksul insanlar için bu hayatta ayda 150W'lık bir kızı düşünmek bile cesaret edilemeyecek bir şey, yoksul düşüncesi ile zengin düşüncesi arasında gerçekten büyük bir fark olduğunu inkar edemem.