Kripto piyasasında oldukça sihirli bir durum var - bir grup proje her gün "kurumsal düzeyde" diye bağırıyor, sonuçta bakınca: strateji ortaokul ödevi gibi kaba, risk yönetimi esasen inanca dayanıyor, kombinasyon mantığı? Yok. Geleneksel finansın en temel yapılandırma metodolojisi, kimse tarafından kullanılmıyor.

Lorenzo Protocol'ün strateji mimarisine odaklanana kadar, "kurumsal düzey" ifadesinin nihayet ciddiye alındığını düşündüm. Bu proje boş laflar etmeden, geleneksel varlık yönetimi yöntemlerini mümkün olduğunca zincir üzerinde yeniden oluşturdu. Gösteriş yapmak için değil, gerçekten iş yapıyorlar.

Lorenzo'ya ilk dikkatimi çeken şey, alışıldık bir yol izlemediğiydi — zincir üstü faiz farkına dayanarak yaşamıyor, ayrıca yüksek APR yaratmak için teşviklerle oynamıyor. Varlıkları dağıtıyor ve çok aşina olduğum geleneksel stratejilere yönlendiriyor: kuantum ticareti, yönetilen vadeli işlemler, volatilite arbitrajı, nakit yönetimi, yapılandırılmış ürünler... Bu unsurlar OTF ürün serisini oluşturuyor. Gelir kaynakları çeşitlenmiş, tek bir ipte asılı kalmamış.

Araştırdıkça bu kombinasyonun doğru olduğunu düşünüyorum. Bu setin düşünce tarzı özellikle "TradFi" gibi, ama aynı zamanda üzerinde bir katman zincir üzerindeki şeffaflık ekliyor - bu da sıradan fonlardan daha temiz hale getiriyor, sahtekarlık yapmak zor.

Beni en çok etkileyen nokta: Lorenzo'nun stratejisi spekülatif kazançlar üzerine değil, "ölçeklenebilir, sürdürülebilir bir şekilde çalışabilen" temel mantığa dayanıyor. TradFi'de, kurumların kazanç portföyü oluştururken bir demir kuralı vardır - stratejinin sürekli çalışabilir olması gerekir, fon büyüklüğünün artması stratejinin etkisiz hale gelmemesi gerekir. Zincir üzerindeki birçok proje bunu başaramıyor, onların kazançları