"Bu berbat airdrop hala kapışılıyor mu?" "Onlarca U'luk kazancı mı topluyorsun?"

Böyle bir şey duyduğumda genellikle kafamı çevirip giderim.

Geçenlerde bir istatistik verisine rastladım - zenginlerin %80'inden fazlası, ilk kazançlarını hatırlarken aynı şeye işaret ediyor: o zamanlar etrafındakilerin alay ettiği "küçük iş".

İnsanın doğası çok garip. Elimizde olan 100 lira ile önümüzdeki 100 lira arasında psikolojik olarak dağlar kadar fark var.

Gerçekten insanları katmanlara ayıran şey, hangi arabayı sürdüğünüz veya hangi sitede yaşadığınız değil, iki şeydir:
1. Büyük fırsatın kokusunu alabiliyor musun?
2. Her küçük fırsatı ciddiye alacak mı?

Son yıllarda eğlence dünyası oldukça ilginç. Çoktan mali özgürlüğe kavuşmuş bir grup ünlü, aniden canlı yayınlarda ürün satmaya akın ediyor.
Para eksikliği değil, aslında onlar içtenlikle inanıyorlar: belki de bu yeni alanda başarılı olabilirler.
Bir canlı yayın sadece birkaç bin yuan yer ücreti, birkaç yüz yuan komisyon kazandırsa bile, bu onlar için bir sinyal - kendilerinin yeni şeyleri yakalayabildiklerini kanıtlar.
Onlar paradan yoksun değiller ama bu kesinliğe ihtiyaçları var.

Hayat masrafları herkes için aslında benzer, gerçekten pahalı olan fırsat maliyetidir.

O kadar da küçük parayı umursamıyorum diyenler, genellikle bir noktada büyük bir fırsatı kaçırırlar.

Zengin insanlar zengin kalabilir, bunun temel mantığı sadece bir tanedir: her bir kuruşa kalpten saygı duymak, her bir gelir getirme olasılığına saygı duymak.

Paranın üstünde durabileceğini düşünen ve "ufak kazançları" hafife alan insanlar,

Ya son bir patlama ile sıfırlanacak ya da hayatınızdaki en önemli fırsatı kendi ellerinizle açmış olacaksınız.