Düşünmek için çılgın bir şey: Ekonomi patladığında ama kimse aslında çalışmıyorsa ne olur?

Şu anda ortaya çıkan paradoks bu. Yapay zeka, daha önce hiç görmediğimiz verimlilik artışları sağlıyor. Şirketler rekor kârlar elde ediyor. Piyasalar kutlama yapıyor. Ancak iş gücü? Küçülüyor. İnsanlar iş istemediği için değil - işler algoritmalara kayboluyor.

Mevcut yönetimin ekonomik çerçevesi altında, bunu gerçek zamanlı olarak izliyoruz. Geleneksel istihdam ölçümleri olan biteni yansıtmıyor. GSYİH artarken işe alımlar duraklıyor. Verimlilik fırlarken maaşlar duraklıyor.

Bu sadece bir iş gücü meselesi değil—tamamen sermaye akışlarını yeniden şekillendiriyor. Yerinden edilen iş gücü sermayesi nereye gidiyor? Bazıları spekülatif varlıklara akıyor. Diğerleri merkeziyetsiz gelir akışlarını, staking mekanizmalarını, geleneksel bir işverene ihtiyaç duymayan her şeyi araştırıyor.

Otomasyon dalgası gelmiyor. Burada. Ve on yıllardır dayanarak çalıştığımız ekonomik modeller? İşçiler olmadan refah için inşa edilmediler. Teknolojik ilerleme ile insan katılımı arasındaki o boşluk - işte kimsenin henüz çözemediği gerçek zorluk.