Su ülkesi bulut köyü, buz ruhu kar ruhu, sabah yeni baharı getiriyor. Korkmamış gibi, gökyüzü tepesi kelebekleri, flüt çevirir Qiang barbarları. Bir ağaç bulut sarkar gibi, hafif kokulu, hafif beyaz ve kırmızı. Doğu rüzgarı dışında, temiz kar ayı, nazik nehir dağları.

Görkemli mücevherlerle oynamalıydı, tanrı umursamaz, her yıl insanların dünyasına sürülür. Güzellikleri ele geçir, makyajı temizle, kırmızı yapraklar hep solmuş. Ne kadar duman endişesi ve yağmur hüznü, boş boş bakışlar, anlamsız duygular. Kimse görmüyor, yeşil kolluğu soğuk gökyüzüne yaslanmış.