Son zamanlarda oldukça ilginç bir fenomen fark ettim.

Herkes birlikte çalışabilirlikten bahsediyor, ama gerçekten temel mimariden bu sorunu düşünen projeler pek yok. Birçokları zinciri kurduktan sonra çapraz zincir ihtiyacını fark edip çeşitli köprü çözümleri üzerine inşa ediyor — bu sadece geçici çözümler, kökünden çözüm değil.

Espresso'nun yaklaşımı tamamen farklı. Onlar "köprü" kendisini optimize etmek yerine, tasarım aşamasında birlikte çalışabilirliği yerel yetenek olarak entegre ediyorlar. Bu, başkalarının daha sağlam köprüler nasıl yapacağını düşünürken, onların doğrudan yolları açması gibi, arada köprü gibi ara katmanlara gerek kalmıyor.

Bu sıfırdan başlangıç yapma tasarım felsefesi, şu anki sabırsız Web3 ortamında gerçekten nadir bulunuyor. Geleneksel çapraz zincir çözümlerinin değersiz olduğu anlamına gelmiyor, ama temel seviyede yerel destek gerçekten sonraki aşamalarda çok sorun yaşamadan ilerlemeyi kolaylaştırabilir. Onların bundan sonraki uygulamalarını yakından takip etmekte fayda var.